به گزارش پایگاه خبری آوای شرجی نیوز، بحث ایجاد شهرهای مولد چند روزی است که روی میز تحلیلگران قرار گرفته و اظهار نظرهای مختلفی پیرامون آن می‌شود، برخی اجرای این طرح در استان‌های جنوبی و ساحلی کشور را با ابهاماتی مواجه می‌دانند و برخی هم بر عملیاتی شدنش تاکید دارند منتها باید ببینیم اجرای چنین طرحی چه مزیت‌هایی دارد و با چه موانعی مواجه است!
محمد مخبر معاون اول رییس جمهور چندی پیش با اشاره به اینکه شهرهای بزرگ دنیا در کنار دریا و مناطق ساحلی هستند، گفت: باید در کنار سواحل کشور شهرهای مولد ایجاد کنیم به نحوی که این شهرها کاملا هوشمند، علمی و برخوردار از امکانات روز دنیا باشند.
وی از تمرکز امکانات در نقاط مرکزی و هدایت مردم مناطق ساحلی به مرکز کشور به عنوان اشتباهی تاریخی یاد کرد و افزود: اگر شهرها و مناطق ساحلی کشور به شهرهایی مرفه، مولد و تاثیرگذار تبدیل شوند، شاهد مهاجرت معکوس و ترغیب مردم به سکونت در این شهرها خواهیم بود.
مخبر با اشاره به طراحی و برنامه ریزی انجام شده برای ایجاد پنج شهر ساحلی در فاز نخستِ طرح، تصریح کرد: باید فاز نخست با سرعت اجرایی و عملیاتی شود. البته ممکن است موانع و پیچیدگی‌هایی در مسیر اجرا وجود داشته باشد که این نواقص در فرایند اجرا مرتفع خواهد شد.
مسلما اهمیت اجرای چنین طرحی بر کسی پوشیده نیست و آنچه مورد سوال و تحلیل قرار می‌گیرد، اساس و هدف طرح نیست بلکه چگونگی اجرا، مورد سوال است.
یکی از سوالات و ابهاماتی که مطرح می‌شود این است که مهاجرت مردم در کشور ما پیرامون صنایع است تا سواحل و دریا، بنابراین ایجاد شهرهای مولد اقتصادی مبتنی بر کشاورزی در نوار ساحلی، جای تردید دارد.
نکته‌ای که باید به آن اشاره کنیم، اتفاقا مهاجر پذیر بودن شهرهای ساحلی است و این موضوع به خوبی در استان‌هایی همچون هرمزگان و سیستان و بلوچستان (منطقه چابهار) قابل مشاهده است و با یک بررسی ساده متوجه می‌شویم جمعیت قابل توجهی از ساکنان این مناطقِ ساحلی را هموطنانی تشکیل می‌دهند که از سایر استان‌ها به این پهنه‌ها مهاجرت کرده‌اند و هر یک به انجام فعالیت اقتصادی در حوزه‌ای دلخواه مشغول هستند.
درواقع می‌توان اینطور گفت که باید ظرفیت پذیرشِ جمعیت در این مناطق افزایش پیدا کند، کسانی که سال‌ها در مناطق جنوبی کشور زندگی کرده‌اند می‌گویند؛ افراد زیادی برای تغییر در وضعیت اقتصادی زندگی خود تمایل دارند به شهرهای ساحلی جنوب کشور نقل مکان کنند اما وقتی می‌بینند که امکانات شهرهای ساحلی با شهر محل سکونت فعلی‌شان متفاوت است دچار تردید می‌شوند و این یعنی اگر شهرهای ساحلی جنوب کشور زیرساخت مناسب و گنجایش پذیرش جمعیت جدید را داشته باشند قطعا جمعیت قابل توجهی برای آغاز یک فعالیت اقتصادی پر رونق راهی این مناطق خواهند شد. یکی از این مناطق، استانِ اقتصادیِ هرمزگان است.
معاون اول رییس جمهور به خوبی از این موضوع آگاهی داشته که گفته بود: باید در کنار سواحل کشور شهرهای مولد ایجاد کنیم به نحوی که این شهرها کاملا هوشمند، علمی و برخوردار از امکانات روز دنیا باشند.
در این خصوص با کارشناسان متعددی در حوزه‌های اقتصادی و شهرسازی صحبت کردیم که چکیده کلام‌شان این بود هرمزگان یکی از استان‌های مهاجرپذیر بوده و همین موضوع، ضرورت رشد زیرساخت‌های اقتصادی توامان با افزایش جمعیت را در این استان دوچندان کرده است. یعنی بر سر اینکه هرمزگان مهاجرپذیر است یا نه هیچ بحثی وجود ندارد بلکه جان کلام این است که اگر در این استان زمینه برای حضور جمعیت جدید فراهم شود قطعا، مهاجرت از شهرهای پرتراکم و کم‌ظرفیت به این مناطق انجام خواهد شد. اتفاقا یکی از بایدهای اجرای این طرح هم هوشمند شدن و ضرورت برخورداری این مناطق از امکانات مناسب و بروز است.
نکته مهم دیگر در خصوص مزیت‌های ایجاد شهرهای مولد، ایجاد شغل‌های جدید و کاهش نرخ بیکاری مناطق جنوبی است و چه کسی هست که نداند هرمزگان جزو لیست استان‌های با نرخ بیکاری بالا قرار دارد.
بی شک یکی از مهم‌ترین عوامل بیکاری در استانی همچون هرمزگان که دارای ظرفیت‌های کم‌نظیری در حوزه های مختلف اقتصادی همچون کشاورزی، دریا و صنایع و معادن است به رویکرد برنامه‌ریزان و مجریان سیاست‌های اقتصادی کشور بستگی دارد و با یک نگاه کلی به وضعیت هرمزگان مشخص می‌شود که پیشرفت و آبادانی با محوریت مردم در این منطقه طی سالیان متمادی در ادوار گذشته، از حد یک شعار فراتر نرفته بود.
اینک که رفع بیکاری و پیشرفت و آبادانی جزو برنامه‌های اصلی دولت مردمی است، در هرمزگان نیز به این مقوله توجه جدی شده و در همین راستا احداث شهرهای مولدی همچون نساجی، فولاد، گلخانه، شیشه و شهر میگو در دستور کار قرار گرفته است که در این مجال، مختصرا به معرفی شهر نساجی می‌پردازیم.
